ADHD kojarzy nam się zazwyczaj z bardzo energicznymi chłopcami. Natomiast rzadko kto wie, że ten zespół nadpobudliwości może dotyczyć również dziewcząt. ADHD jest rzadko diagnozowane u dziewczynek, ponieważ objawia się raczej dekoncentracją, dezorganizacją i zapominalstwem niż impulsywnością. Czasami zaburzenie to jest diagnozowane dopiero wtedy, gdy osoba z ADHD wkracza w świat dorosłych.
Dziewczynki z ADHD
ADHD u dziewcząt w wieku szkolnym jest bardzo często trudne do zdiagnozowania. Dzieje się tak, ponieważ są one mniej nadpobudliwe i bardziej posłuszne niż chłopcy. Na dodatek dziewczynki z ADHD potrafią – mimo problemów z koncentracją – ciężej pracować na lekcjach, aby ukryć swoje problemy lub zrekompensować rodzicom niepowodzenia w szkole. Ponadto dziewczęta są o wiele bardziej zmotywowane do osiągania sukcesów w szkole niż chłopcy.
Czym zatem objawia się ADHD u dziewczynek? Otóż są one zazwyczaj dotknięte drugim typem ADHD przejawiającym się kłopotami z koncentracją wzrokową i słuchową oraz roztargnieniem. Dlatego dziewczynki z ADHD mają trudności w utrzymaniu uwagi na jednej czynności, łatwo się rozpraszają, często zaczynają drugie zadanie nie kończąc tego pierwszego. Mają problemy ze słuchaniem i wykonywaniem poleceń, szybko się nudzą. Dziewczynki z ADHD gubią swoje rzeczy i są roztargnione – np. zapominają, gdzie zostawiły zabawkę lub że mają do odrobienia pracę domową.
U dziewczynek rzadziej natomiast jest diagnozowany pierwszy typ ADHD, który charakteryzuje się nadpobudliwością i przeważa raczej u chłopców. Zaburzenie objawia się tym, że dziecko nie może usiedzieć w jednym miejscu, jest niecierpliwe, szybciej coś powie niż pomyśli, przerywa innym osobom, nie czekając aż te skończą swoją wypowiedź. W dorosłym życiu nadpobudliwość staje się łatwiejsza do opanowania i objawia się raczej wewnętrznym niepokojem. Osoba z tego typu ADHD może siedzieć w miarę spokojnie, ale albo macha nogą albo zbyt dużo mówi.
![dokumenty w firmie](https://www.sukcesnaszpilkach.pl/wp-content/uploads/2015/04/1250-300x171.jpg)
Dla porządku trzeba dodać, że istnieje jeszcze trzeci typ ADHD, który jest połączeniem dwóch poprzednich. Jest on najłatwiejszy do zdiagnozowania.
Kobieta z ADHD w pracy
Mamy już zdefiniowane typy ADHD, więc zastanówmy się teraz jak te zaburzenia przejawiają się w pracy. Otóż kobieta z ADHD:
- może mieć problemy z wykonaniem pracy w wyznaczonym terminie,
- często ucieka myślami i buja w obłokach przez co duża część informacji umyka jej uwadze,
- nie doprowadza do końca rozpoczętych zadań,
- ma problem z organizacją pracy,
- gubi dokumenty, długopisy itp.,
- umykają jej szczegóły,
- nie potrafi współpracować i woli wykonywać zadania po swojemu,
- przerywa innym,
- zbyt emocjonalnie reaguje, gdy coś idzie nie po jej myśli,
- jest bardzo wrażliwa na krytykę,
- nie potrafi spokojnie przeczytać do końca dłuższych sprawozdań.
Kobiety z ADHD często spotykają się z niezrozumieniem i obarczane są winą za niepowodzenia. To z kolei odbija się negatywnie na poczuciu ich własnej wartości, co nie pozwala im się cieszyć się z sukcesów. Nieleczone ADHD prowadzi do depresji, stanów lękowych i nałogów.
Kobiety cierpiące na ADHD (dotyczy to także mężczyzn) mają problem z utrzymaniem stałej pracy z powodów opisanych wyżej. Aby ją zachować, muszą bardziej się starać i właściwie zorganizować sobie miejsce pracy. Dlatego powinny:
- monotonne zadania w pracy przeplatać kilkuminutowymi przerwami,
- każdego dnia rozpisywać sobie dokładny plan pracy, cele i terminy realizacji zadań,
- uporządkować przestrzeń wokół biurka, wyznaczając miejsca, w którym będą trzymały określone przedmioty,
- zorganizować swoje miejsce pracy tak, aby nic nie mogło rozpraszać,
- poprosić o wsparcie koleżankę z pracy, aby czuwała nad terminowością wykonywanych zadań, porządkiem na biurku i motywowała do działania,
- poprosić szefa, aby – o ile to możliwe – rozbił projekt na mniejsze części, nad którymi łatwiej będzie zapanować.